dag 14

Vandaag liet ik Casa de Emaus achter om naar Na-Be te gaan.
Een taxi-chauffeur die erg zijn best deed om Engels te praten ging mij daar afzetten. Het laatste stuk was de weg erg slecht en ook steil.
Toen we rond 12.15 aankwamen bleek ik veel te vroeg te zijn (?)
Ik mocht toch een lodge uitkiezen, want ze waren juist gekuisd.
Het viel me tegen dat er een toiletgebouw was en dit niet gekoppeld was aan de lodge.
Ook de fiets die ik had willen huren was nog niet geregeld.
Mijn grote rugzak achtergelaten en mijn kleine rugzak klaargemaakt voor wandeling naar het dorp Crasto.
Er zou slechts een gelegenheid zijn waar ik kon eten/lunchen. Deze had ik dan ook binnen 45 minuten gevonden en met gebaren aangegeven dat ik wilde eten.
Tja, andere gasten waren al klaar of vertrokken, de tafels waren nog niet afgeruimd. Wat ik voorgeschoteld kwam mij over als kliekjesdag.
Pasta, verschillende soorten bonen, spek, karbonadevlees en chorizo en dat dan door elkaar.
Voedzaam zal het wel geweest zijn, smakelijk was het minder.
De vrouw was wel hartelijk en kofie nadien lekker.
Verder was er in het dorp niets te doen, geen winkeltjes voor dagelijkse zaken, geen koffiebar. De huizen en straten waren redelijk op orde, maar zag wel veel gaaswerk, hekken. Het gaf een ontoegankelijke indruk.
De weg naar Na-Be was te voet nogal pittig.
Gezorgd dat ik dan rond 16 uur terug zou zijn, heb ik een kwartier gewacht in de aankomst ruimte maar niemand te bekennen. Maar weer naar mijn lodge gelopen en daar niemand gezien. Uiteindelijk de eigenaresse maar opgebeld om elkaar te kunnen treffen. Tja de winkels waren allemaal 6 km weg..
Gelukkig kon ik die avond wel mee eten.
Ik was al lang niet meer blij.
Kwam bij dat mijn badkamerdeur klemde en de deur van mijn lodge maar half open kon.
De opzet van de accommodatie was op veel vlakken goed, maar de afwerking/onderhoud liet in mijn ogen te wensen over. Als ik 7 keer per dag in mijn douche/toilet moet zijn wil ik me toch niet elke keer hoeven ergeren aan de deur..
De maaltijd was met veel zorg bereid en lekker. Er was nog een Belgisch gezinnetje te gast en, we konden tussendoor gezellig babbelen.
De man van het stel werkte bij een reisorganisatie die op deze gehele accommodatie een arrangement aanbood. Zij sliepen in een van de kamers.
Dat ik voor alles 6 kilometer weg moest gaan, over een fysiek zware weg gaf me veel bedenkingen. Er was daar niets geregeld voor lunch en maaltijden waren maar om de dag, je had er geen koelkast...
Klonk niet relaxed.
Met wisselende gevoelens sloot ik de eerste dag in Na-Be af,waar het niet naar Lavendel rook, maar naar droge wei.