dag 12
Door: Esther
Blijf op de hoogte en volg Esther
17 September 2016 | Portugal, Terras de Bouro
Vandaag ging de wandeling van 18 km verder over de Geira, maar dan in westelijke richting.
Hiervoor moest ik van Spanje naar het startpunt gereden worden. Grote delen van die weg herkende ik omdat ik daar op de heenweg gelopen had.
Net voorbij Covide werd ik op het pad afgezet.
De eerste kilometers waren echt niet leuk. Het had natuurlijk in de laatste dagen geregend, dat betekende nattigheid op het pad, maar vooral heel irritant de bramen die weelderig groeiden, waardoor je met je broek bleef haken, (na de eerste ervaring met heel veel krassen en doorntjes in mijn benen,liep ik voortaan met lange broek), je armen bleven haken aan een tak van bramen en ook nog je hoed van je hoofd getrokken werd, was heel slecht voor mijn humeur.
Ik heb wel een wandelstok waarmee ik takken van me af kan slaan. Maar dit was too much.
Stond er in de beschrijving dat er recent een landverschuiving geweest was, daar moest ik echt wel even voor slikken, het geeft een onrustig beeld. Er was echter niet zonder hulpmiddelen over de aarde heen te komen. Klimmend met ondersteuning van mijn trekkingstok kwam ik boven.
Waarna er weer een pad kwam wat bijna niet doorgaanbaar was door de groei van de planten.
Ik denk dat veel mensen dit stuk pad mijden.
Het duurde lang voordat mijn humeur weer beter werd.
Over de eerste twee kilometer had ik 1 uur gedaan.
Al wandelend bemerkte ik dat ik het landschap intussen wel gewend was, dat ik al een overload aan waterloopjes, bruggetjes en dorpjes op de heuvels gezien had. Veel foto's heb ik dan ook niet meer gemaakt.
Wat ik jammer vind is dat er toch dingen vernield worden in een gebied afgelegen van de bewoonde wereld. De glazen informatieborden bij iedere mijlpaal, waren beschadigd of verdwenen (waardoor alleen het frame er nog stond)
Uiteindelijk kwam ik na 13,7 km van het pad weer in de bewoonde wereld.
Vanuit de kapel van St. Sebastiao ging ik door verschillende kernen van Terras do Bouro, naar Casa de Emaus.
Daar aangekomen, was het voorspelde rustige landelijke gasthuis een drukte van belang met veel mensen die tv aan het kijken waren enz enz.
De eigenaar bleek niet aanwezig te zijn. Gelukkig kon een jongen engels en deze heeft contact gelegd met de eigenaar die me de electronische toegangscode voor mijn apartemenje gaf.
Van douchen kwam niks terecht omdat er een z...straaltje uit de kraan kwam, en geen warm water.
Met de waterkoker wel een warm sopje kunnen maken om mijn kleren te wassen.
De groep mensen leek familie van elkaar te zijn, volop bedrijvigheid, biljarten, zwemmen, bbq-en enz.
Ik zat erbij en keek ernaar.
Rond half acht kwam de eigenaar. Duizend excuses, aardige man, Paulo, die goed Engels sprak.
We zouden in het centrum gaan eten omdat de keuken in gebruik was door de groep.
De vrouw van Paulo bleek ook mee te gaan. Ik at een kruidige worst waarvan Paulo mij de herkomst verteld had. Ik at puddim na.
Zoals in Portugal gebruikelijk was het restaurant eenvoudig, maar wel goed.
Mijn telefoon deed het weer beter.
Hiervoor moest ik van Spanje naar het startpunt gereden worden. Grote delen van die weg herkende ik omdat ik daar op de heenweg gelopen had.
Net voorbij Covide werd ik op het pad afgezet.
De eerste kilometers waren echt niet leuk. Het had natuurlijk in de laatste dagen geregend, dat betekende nattigheid op het pad, maar vooral heel irritant de bramen die weelderig groeiden, waardoor je met je broek bleef haken, (na de eerste ervaring met heel veel krassen en doorntjes in mijn benen,liep ik voortaan met lange broek), je armen bleven haken aan een tak van bramen en ook nog je hoed van je hoofd getrokken werd, was heel slecht voor mijn humeur.
Ik heb wel een wandelstok waarmee ik takken van me af kan slaan. Maar dit was too much.
Stond er in de beschrijving dat er recent een landverschuiving geweest was, daar moest ik echt wel even voor slikken, het geeft een onrustig beeld. Er was echter niet zonder hulpmiddelen over de aarde heen te komen. Klimmend met ondersteuning van mijn trekkingstok kwam ik boven.
Waarna er weer een pad kwam wat bijna niet doorgaanbaar was door de groei van de planten.
Ik denk dat veel mensen dit stuk pad mijden.
Het duurde lang voordat mijn humeur weer beter werd.
Over de eerste twee kilometer had ik 1 uur gedaan.
Al wandelend bemerkte ik dat ik het landschap intussen wel gewend was, dat ik al een overload aan waterloopjes, bruggetjes en dorpjes op de heuvels gezien had. Veel foto's heb ik dan ook niet meer gemaakt.
Wat ik jammer vind is dat er toch dingen vernield worden in een gebied afgelegen van de bewoonde wereld. De glazen informatieborden bij iedere mijlpaal, waren beschadigd of verdwenen (waardoor alleen het frame er nog stond)
Uiteindelijk kwam ik na 13,7 km van het pad weer in de bewoonde wereld.
Vanuit de kapel van St. Sebastiao ging ik door verschillende kernen van Terras do Bouro, naar Casa de Emaus.
Daar aangekomen, was het voorspelde rustige landelijke gasthuis een drukte van belang met veel mensen die tv aan het kijken waren enz enz.
De eigenaar bleek niet aanwezig te zijn. Gelukkig kon een jongen engels en deze heeft contact gelegd met de eigenaar die me de electronische toegangscode voor mijn apartemenje gaf.
Van douchen kwam niks terecht omdat er een z...straaltje uit de kraan kwam, en geen warm water.
Met de waterkoker wel een warm sopje kunnen maken om mijn kleren te wassen.
De groep mensen leek familie van elkaar te zijn, volop bedrijvigheid, biljarten, zwemmen, bbq-en enz.
Ik zat erbij en keek ernaar.
Rond half acht kwam de eigenaar. Duizend excuses, aardige man, Paulo, die goed Engels sprak.
We zouden in het centrum gaan eten omdat de keuken in gebruik was door de groep.
De vrouw van Paulo bleek ook mee te gaan. Ik at een kruidige worst waarvan Paulo mij de herkomst verteld had. Ik at puddim na.
Zoals in Portugal gebruikelijk was het restaurant eenvoudig, maar wel goed.
Mijn telefoon deed het weer beter.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
